basta writer, swit laber

Hindi ko na kaya ang pag titiis na ito. Naka move on na ako, kung kaya nag move na rin ako ng bahay. Limutin ang nakaraan. At simulan ang bagong panggagago blog.

Sa mga nagtaka kung bakit ako nag sara ng http://sanesaneinsane.blogspot.com e eto lang masasabi ko...

...SIKRET!(para masaya)

Joke lang. Pero hindi dahil sa isang lalaki(taena tlaga yang ibang mga lalaking yan) ang dahilan ng paglisan ko sa aking lumang bahay. Marami lang akong sudden realization ng aking complications sa buhay. Na umabot sa punto na ayaw ko ng mag sulat.

May ibang taong nakakaalam ng detalyadong rason kung bakit ako umalis at muling nagbabalik. Isa pa, ayaw kong makiuso sa pagsasara ng iba dyan(magbalik loob na kayo). May dalawang kaganapan nitong buwan na ito na nag pa yoyo sa utak ko; una ang pagtanggap ko sa kasalukuyan kong sitwasyon, pangalawa ay ang malungkot na paglisan ng isang kuya ko sa buhay.

Tama ang sabi sa akin ng isa kong kaibigan sa blogsphere(in real life na rin). Pinamukha lang naman nya sa akin na ang mas matimbang ang rason ko dapat para mag bukas ng blog dahil sa pagkawala ng isang kuya. Kung mag bubukas ulit ako mas marami akong kayang gawin kahit na mas masarap tumanga. Pero obviously, hindi ko sya sinunod. Nagbukas na alng ako ng bago. (salamat tsong, pinamukha mong tae ng rason ko para magsara...)

Pero, anestli, nasaktan ako kaya ako nagsara. Pero pinamukha na naman sa akin nang pagkawala ni kuya na maigsi ang buhay para magdrama. Ang lagi ko ngang sabi dati "life is too short for stupid dramas" - na nakalimutan kong bigla dahil nag padala ako sa bwakanang shet na emosyon.

Mahirap tanggalin sa sistema ang mga nakasanayan na. Kaya eto akong muli; nagpapapansin at eepal sa mga blog nyo, kakatok sa mga cbox nyo, makikipag kulitan sa mga post nyo, at susubukan na tanggalin ang pagkabagot nyo(lalo na sa mga petix jan na empleyado).

And now, I shamelessly present: http://damdamn.blogspot.com